آزمایش جریان اسلامپ
این آزمایش یکی از آزمایش های رایج برای سنجش خصوصیات بتن خود تراکم است و به مظنور تعیین توانائی تغییر شکل بتن تحت اثر وزن خود بدون وجود هیچ قیدی بجز اصطکاک صفحه جریان تعریف شده است. این روش برای اولین بار در ژاپن برای استفاده در براورد کارایی بتن های اجرا شونده در زیر آب مورد استفاده قرار گرفت روش آزمایش بر مبنای آزمایش تعیین اسلامپ می باشد و قطر دایره بتن معیاری برای قابلیت جریان و پر کنندگی بتن می باشد.
1) وسایل مورد نیاز
1- مخروط ناقص مورد استفاده در آزمایش اسلامپ مطابق با استاندارد 2- 12350 EN به ابعاد قطر کوچک 10 سانتیمتر، قطر بزرگ20 سانتیمتر، ارتفاع 30 سانتیمتر (مطابق شکل 1).
2- صفحه پایه از یک ماده سخت غیر جاذب و کاملاض صاف و تخت به ابعاد 90×90 سانتیمتر که دایره ای هم مرکز با آن به قطر 50 سانتیمتر بر روی آن حک شده است(مطابق شکل 1).
3- متر مدرج به طور 100 سانتیمتر یا بیشتر
4- کرنومتر
5- ماله و کمچه
شکل 1 : ابعاد مخروط اسلامپ و صفحه پایه
2) روش انجام
محور مخروط را در مرکز صفحه تراز شده و مرطوب قرار داده و درون مخروط مرطوب می شود سپس 6 لیتر بتن را بوسیله کمچه به داخل مخروط ریخته و سطح بتن را در بالای ان صاف می کنیم. پر کردن مخروط اسلامپ باید بدون هیچگونه تراکم داخلی و خارجی انجام شود. همچنین ریختن بتن به داخل مخروط باید به صورتی باشد که از تجمع درشت دانه ها در یک سمت مخروط و ریز دانه ها در سمت دیگر اجتناب شود. پس از پر شدن کامل، مخروط را با سرعتی ثابت که نه سریع باشد و نه آهسته به صوت قادم بالا می کشیم و از این لحظه زمان رسیدن بتن به شعاع 50 سانتیمتر را ثبت می کنیم. با مشاهده توقف حرکت بتن دو قطر عمود بر هم در دایره تشکیل شده را اندزاه گیری کرده و میانگین آن ها را یادداشت می کنیم، در صورت وجود هر گونه شیره در اطراف بتن پخش شده آن را ثبت می کنیم.
3) تفسیر نتایج
قطر دایره ای که پس از پخش شدن ایجاد می شود نشان دهنده تنش تسلیم بتن تازه و معیار سنجش قابلیت پر کنندگی بتن است با توجه به آزمایش های انجام شده روی بتن های گوناگون نتایج بدین گونه قابل تفسیرند که اگر مقدار میانگین دو قطر کمتر از 50 میلیمتر باشد نشان دهنده تنش تسلیم زیاد و کار پذیری کم بتن است. اگر مقدار میانگین دوق طر از 850 میلیمتر بیشتر باشد، تنش تسلیم کم بوده و احتمال جدا شدگی وجود دارد. موسسه EFNARC بر مبنای نتایج به دست آمده از آزمایش جریان اسلامپ بتن تازه را مطابق با جدول 1 به سه رده طبقه بندی می کند.
جدول 1 : نتایج جریان اسلامپ بتن تازه طبق طبقه بندی موسسهEFNARC
رده بتن SF1 برای موارد زیر توصیه می گردد.
– سازه های بتنی غیر مسلح یا کم آرماتور کهب تن ریزی در انها از بالا صورت می گیرد و امکان جریان آزاد بتن از محل بتن ریزی وجود دارد(مانند دالهای بتنی در ساختمانهای متداول)
– اجرای بتن به وسیله پمپ(مانند پوشش تونلهای و نظایر آن)
– مقاطع کوچکی که در انها نیازی به جریان افقی بتن طولانی نیست.(مانند شمعها و شالوده های عمیق)
رده بتن SF2 برای بسیاری از کاربردهای متداول بتن ریزی مناسب می باشد. در صورت عدم نیاز به کاربرد خاص بتن تنظیم مقدار جریان اسلامپ بتن در این محدوده توصیه می گردد.
رده بتن SF3 که عمدتاً با سنگدانه هایی که اندازه حداکثر آنها به 16 میلیمتر محدود شده است ساخته می شوند برای بتن ریزی در مقاطع عمودیف سازه های بسیار پر آرماتور و سازه های با شکل و پیچیده قالب بندی مورد استفاده قرار می گیرد.
سطح نهایی بتن رده SF3 نسبت به بتن رده SF2 معمولاً بهتر می باشد. از سوی دیگر احتمال جدا شدگی در این بتنها افزایش می یابد.
پارامتر دیگری که در آزمایش جریان اسلامپ اندازه گیری می شودف مدت زمان رسیدن به بتن به شعاع 50 سانتیمتر است که برای تعین لزجت خمیری بتن تازه مورد استفاده قرار می گیرد.اگر بتن در زمانی بیش از 5 ثانیه به قطر 50 سانتیمتر برسد نشان دهنده لزجت خمیری زیاد بتن و اگر زمان اندازه گیری شده از 1 ثانیه کمتر باشد لزجت کم بتن را نشان می دهد. در این موارد احتمال بروز جدا شدگی و آب انداختگی در بتن افزایش می یابد. و معمولاً به صورت شیره ای از بتن در لبه بیرونی دایره ایجاد شده پدید می آید (شکل 2ب را ملاحظه کنید). Brite پیشنهاد می کند که زمان 3-7 ثانیه برای کاربرد های مهندسی عمران وزمان بین 2-5 ثانیه برای کرابردهای خانه سازی قابل قبول می باشد.
کاربرد دیگر آزمایش اسلامپ تعیین میزان اب انداختگی و جداش دگی بتن به صورت کیفی است. در حالت جدایی خفیف، مرزی از ملات در لبه محفظه بتن پدید می آید (شکل 2 الف را ملاحظه کنید). اگر هیچ یک از ای پدیده ها ظاهر نشوند و بتن همگی و بدون جدا شدگی بود(شکل 2 ج را ملاحظه کنید) تضمینی وجود ندارد که جدایی اتفاق نخواهد افتاد زیرا این امر پدیده ای وابسته به زمان است که ممکن است بعد از دوره ای طولانی تر رخ دهد. ازمایش جریان اسلامپ به دلیل سادگی انجام و قابلیت تفسیر نتایج به دست امده برای تعین کارایی بتن خود تراکم بسیار متداول است. اساس این آزمایش بر مبنای اندازه گیری اختلاف ارتفاع بتن قبل و بعد از شبکه آرماتورها است.
ثبت ديدگاه